Hoe kan het toch zijn dat we altijd maar méér willen?
Hoe komt het dat wanneer we iets nieuws kopen het zo’n kortdurend goed gevoel geeft?
Welk gevoel zoeken we nu wérkelijk? ( of eigenlijk: welk gevoel willen we koste wat het kost vermijden?)
En….is het handig om hier elke keer weer aan toe te geven, harder te gaan werken om méér te gaan verdienen om uiteindelijk méér te kunnen uitgeven….totdat ook dát niet genoeg is en je weer harder gaat werken om méér…..enz….enz…pfff….
….eigenlijk willen we als mens maar één ding : in liefde de verbinding met jezelf en de medemens voelen, en je gedragen voelen door het leven.
Dit diepe verlangen zit ingebakken in een ieder van ons.
En ja, het blijft aankloppen bij je tot dat verlangen vervuld is…
Wanneer deze verbinding niet voelbaar is ervaren we onszelf vaak als leeg en alleen.
En men wil tegenwoordig, o.a. via de media, ons doen laten geloven dat we gelukkiger worden als we:
Bepaalde spullen kopen,
Bepaalde (spannende) dingen doen op vakantie,
Op een bepaalde manier wonen met bepaalde trendy meubelstukken om ons heen,
Met bepaalde succesvolle mensen omgaan,
Op een bepaalde manier ons kleden, eten, uitgaan,
Succesvolle dingen doen, en dit via sociale media de wereld in sturen,
….en vergeet natuurlijk niet de bucketlist die afgewerkt dient te worden het liefst nog voordat je overlijdt….pffff….haast je ;-)
In deze tijd gaat het steeds meer mensen opbreken om naar buiten toe de schone schijn op te houden, en tegelijkertijd die diepe leegte van binnen te voelen.
Het gaat teveel wringen, we voelen ons niet o.k. en weten niet waar we het zoeken moeten.
In eerste instantie zoeken we ‘de oplossing’ voornamelijk buiten onszelf:
- We kunnen kopen tot ons huis uitpuilt van de spullen, maar…hier zit het niet in.
- We kunnen eten tot ons lichaam het niet meer aankan, maar…hier zit het niet in.
- We kunnen alcohol drinken tot we laveloos zijn, maar…hier zit het niet in.
- We kunnen ons op elke andere manier verdoven, maar…hier zit het niet in.
- We kunnen ons overladen met filmpjes op tv of internet, maar….hier zit het niet in.
- We kunnen …..ga zo maar verder…er zijn legio mogelijkheden om onszelf mee te verdoven…vul zelf maar in op welke manier jij jouw leegte te lijf gaat…
Al deze manieren om onszelf te verdoven hebben één ding gemeen: het moet altijd méér zijn, en….het is nooit genoeg!
Let maar eens op, het geeft je even een goed gevoel maar al snel duikt diezelfde leegte weer op en lijkt opnieuw om verdoving te vragen.
Een eindeloos pijnlijk verhaal dus…dat een íeder van ons kent…
Wanneer we in staat zijn om onze ogen te openen voor wat er wérkelijk speelt, en we de realiteit en de op dat moment bijbehorende emoties uitnodigen om te doorvoelen, kan er verandering gaan komen.
Het onder ogen zien van ons doen en laten, en bewust worden van ons vluchtgedrag gaan dan het verschil maken.
Door oud zeer op te ruimen, emoties welkom te heten en vervolgens los te laten kom je weer in contact met wie je wérkelijk bent, jouw Bron.
….daar vind je die rust, ruimte en vrede die je jezelf zo toewenste….welkom thuis….in deze staat van zijn is er geen verlangen naar méér….het is compleet goed zo…jíj bent compleet goed zo….de ánder is compleet goed zo…je voelt je verbonden met alles en iedereen, de wereld….rust….dit is dus wie jij wérkelijk bent, hoe mooi…
Kun je je voorstellen dat verdoving – op welke wijze dan ook – niet meer aan de orde is?
In helderheid mag je dan leven, en omdat je de liefde in jezelf en de ander weer ervaart zal er dankbaarheid zijn.
Dat wat er is mag je koesteren, wees lief en vriendelijk voor jezelf en de mensen die je ontmoet, toon dankbaarheid, geef jezelf en anderen de ruimte, en laat je natuurlijke blijheid weer naar buiten komen.
Ook ik weet uit ervaring dat we soms het één en ander op te ruimen hebben.
Het gaat dan om oud zeer, overtuigingen die ontstaan zijn en ons in de weg staan, oude beloftes die we aan onszelf gedaan hebben en die ons nu beknotten in het dagelijks leven.
Er is soms héél wat gebeurd, en tóch is het goede nieuws dat met elke ‘opruiming’ die je bij jezelf doet, je leven weer iets lichter mag worden. Het doet een mens goed!
Ik gun het je van harte dat je weer thuis mag komen in jezelf, en ik wil je er graag bij helpen om daar weer te komen.
Je kan me mailen of bellen voor alles wat je maar te vragen hebt.
Anders in het leven komen te staan, het kán!
Leven in dankbaarheid, zo mag het zijn…
Met warme groet,
Jeanneke Bakker